ملاحظات اخلاقی در تشخیص ژنتیکی قبل از جایگزینی جنین (pgd)

pgd تکنیکی است که در زوج های با خطر بالای تولد فرزندان دارای نقص ژنتیکی به کار می رود. گسترش pgd  به حیطه های مختلف طبی منجر به بروز مناقشات اخلاقی شده است. انجام pgd توام با روش های کمک باروری است که در آن چندین جنین تولید می شود و فقط جنینی که دارای کروموزوم یا ژنتیک نرمال باشد به رحم انتقال داده می شود؛ از این رو اصل منازعات اخلاقی در مورد شأن ومقام جنین های انسان است که الزاماً در جریان این روش نابود می شوند. دومین نگرانی اخلاقی در مورد pgd این است که با گسترش این تکنیک خطر انتخاب جنین ها وجود دارد و افزایش تکرار انتخاب ژنتیکی منجر به پدیده یوژنیک خواهد شد. یکی از موارد جدید استفاده از pgd کمک به زوج برای تولید جنینی سالم با سازگاری بافتی با فرزند بیمار (مبتلا به انمی فانکونی) برای اهدای سلول های بنیادی هماتوپوئتیک به وی است. مناقشات اخلاقی ایجاد شده در مورد استفاده ابزاری از کودک ایجادشده در جریان pgd و کاهش شأن و مقام انسانی جنین است. مورد بحث برانگیز دیگر از نظر اخلاقی موجه بودن یا نبودن استفاده از یک طفل که قادر به تصمیم گیری و رضایت در مورد انتقال خون یا بافت پیوندی نمی باشد است. اگر تصمیم زوج در pgd برای تولید جنین صرفاً به منظور اهدای بافت به فرزند بیمار باشد این تصمیم غیراخلاقی است اما در صورتی که این تصمیم به عنوان آخرین تلاش آن ها برای نجات فرزند بیمار باشد pgd موجه است. یکی دیگر از موارد استفاده نوین از pgd تعیین جنسیت با هدف ایجاد توازن جنسیتی در خانواده است. موافقان به کارگیری این روش براین عقیده اند که انتخاب جنسیت تحکیم کننده خود مختاری و شأن انسانی است و متضمن خطری برای دیگران نیست و با اصول اخلاقی مغایرتی ندارد. مخالفان این روش بر این باورند که توجه به یک جنسیت خاص نشان دهنده تبعیض جنسیتی و ناقض کرامت ذاتی انسان است و در صورت رواج، منجر به عدم توازن نسبت جنسی و ترجیح و تبعیض جنسیتی در جامعه خواهد شد.